Pluskwy
Pluskwa domowa to pasożyt, który żywi się krwią człowieka. Gdy się pojawią są uciążliwe i trudno je zwalczyć. Zazwyczaj pierwszym sygnałem ich obecności są objawy po ugryzieniu na ciele.
Jak odróżnić pluskwę?
Pluskwę domową jest dość łatwo odróżnić od innych insektów, ponieważ jest niewielkim bezskrzydłym owadem osiągającym 5-7 mm długości, o owalnym kształcie. Ciało tego pasożyta jest nieco spłaszczone i pokryte licznymi włoskami, ma trzy pary odnóży, które są wyposażone w pazurki umożliwiające pluskwom przyczepienie się do skóry człowieka, a następnie pobieranie krwi przy pomocy narządu gębowego typu kłująco-ssącego. Dodatkowo na głowie mają specjalne czułki, które są wrażliwe na zapach i ciepło ciała, pomagając temu pasożytowi lokalizować swoje ofiary.
Dorosłe osobniki są koloru żółtawo-brunatnego, a po spożyciu krwi ich odwłok staje się wrzecionowaty, dodatkowo zmieniając swoją barwę na mahoniowo-brunatną. Pluskwy domowe potrafią zapadać w stan hibernacji co wydłuuża ich okraz życia, potrafią też szybko się rozmnażać. Samice pluskwy każdego dnia mogą nawet złożyć 10-12 jaj w tzw. gniazdach, które znajdują się w ciemnych, najczęściej odizolowanych miejscach. Jaja pluskwy są koloru perłowego lub kremowego.
Występowanie:
Pluskwy najczęściej występują w miejscach, w których przebywa wiele różnych osób np. hotele, akademiki, kina, szpitale autobusy itp. Stamtąd łatwo mogą dostać się na ubranie lub do bagażu i w ten sposób do miejsca zamieszkania. Dodatkowo mogą one przywędrować razem z zakupem starych mebli czy odzieży z drugiej ręki.
Należy przyglądać się regularnie swojej pościeli, materacom oraz meblom tapicerowanym, czy nie ma w nich dorosłych owadów, jaj i przede wszystkim charakterystycznych czarnych odchodów, które mogą plamić pościel lub materac. Ponadto w bardzo zapluskwionych pomieszczeniach unosi się mdła woń przypominająca zapach zepsutych malin.
Ugryzienia:
Do ugryzień pluskwy dochodzi w porze nocnej najczęściej pomiędzy północą a 5 rano. Samo ukąszenie tego pasożyta nie jest zbyt bolesne, ponieważ do powstałej małej ranki wstrzykuje nam specjalny enzym zawierający substancję przeciwbólową. Ugryzienia zazwyczaj pojawiają się na odsłoniętych podczas snu miejscach, a więc na rękach, nogach, plecach oraz w okolicy szyi i twarzy. Niestety są często mylone z ukąszeniami komarów. Nie wolno tych miejsc rozdrapywać, ponieważ można w ten sposób zakazić bakteryjnie powstałą ranę, co może wywołać dalsze poważne problemy skórne.
Prusaki
Prusak jest brązowożółty (bursztynowy, rudy) z dwiema ciemnymi pręgami na pierwszym segmencie tułowia. Samica jest nieco ciemniejsza. Na głowie znajdują się długie, cienkie, biczowate czułki zbudowane z licznych członów. Są one w ciągłym ruchu i prusaki często je czyszczą, w ten sposób również się komunikują.
Prusak może łatwo poruszać się po gładkich i pionowych powierzchniach, np. po szybie, gdyż jego stopy są zaopatrzone w pazurki i owłosione golenie. Prusak ma dobrze wykształcone skrzydła, ale nie lata.
Rozród i rozwój larwy karaczanów
W optymalnych warunkach samce żyją 4 miesiące, a samice aż 6 miesięcy. W pomieszczeniach mieszkalnych żyją znacznie krócej. W każdym kokonie znajduję się około 40 jaj a maksymalna ilość może dochodzić do 60 szt.
Samica w ciągu życia składa do 4-8 kokonów (najczęściej 6).
Z pękniętej ooteki wychodzią małe jasno ubarwione larwy. W miarę rozwoju ciemnieją, wyrastają im skrzydła, a także zwiększa się liczba członów w ich czułkach (od 26 członów zaraz po wylęgu do 87 członów u owadów dorosłych). Najpierw larwy opuszczają jaja umieszczone w środkowej części osłony, a potem larwy wychodzą z jaj znajdujących się w obu końcach kokonu. Po opuszczeniu kokonu larwy karaczanów są aktywne, a po godzinie ich ciało ciemnieje. Mogą przez krótki czas pozostawać przy opuszczonym kokonie, ale najczęściej rozchodzą w poszukiwaniu pokarmu i kryjówek. Larwy mają ciało silnie spłaszczone, co ułatwia im przeciskanie się przez wąskie szczeliny, przebywanie w miejscach niedostępnych, w szparach, pod listwami podłogowymi, w pobliżu rur kanalizacyjnych.
Cykl dobowy prusaka
Obejmuje okres agregacji w kryjówce oraz poszukiwanie pożywienia i wody poza kryjówką. Karaczany prowadzą więc nocny tryb życia. Na dzień kryją się pod podłogami, w szczelinach i w innych kryjówkach. Unikają światła ze względu na poczucie zagrożenia oraz światłoczuły odwłok.
Prusak jest bardzo wrażliwy na niską temperaturę i najchętniej zagnieżdża się w mieszkaniach, magazynach, szpitalach, zakładach gastronomicznych, piekarniach, cukierniach i innych ogrzewanych pomieszczeniach, gdzie zjada resztki produktów spożywczych.
Gdzie występują prusaki?
Prusaki występują najliczniej w wilgotnych kuchniach i łazienkach, w których znajdują pokarm i wodę. Gdy w tych pomieszczeniach brakuje pokarmu lub dostęp do wody jest ograniczony, wtedy prusaki przemieszczają się do pokoi mieszkalnych. Większość prusaków jest jednak bardzo przywiązana do swojej kryjówki w danym pomieszczeniu, którą opuszcza tylko w celu poszukiwania pokarmu i wody. W mieszkaniach przebywają w szczelinach ścian, za listwami, szafami, boazerią, pod kuchenkami i zlewozmywakami, za lodówką i w każdym zaciemnionym zakamarku.
Mole spożywcze
Mklik spożywczy i omacnica spichrzanka, nazywane molami spożywczymi, są to brązowo-szare owady żerujące na suchych pokarmach takich jak np. mąka, cukier. Mole spożywcze z wyglądu przypominają ćmy. Zanieczyszczenie pokarmów może objąć wszystkie suche produkty, ponieważ mole spożywcze rozmnażają się bardzo szybko.
Mole spożywcze składają jaja w produktach sypkich. Larwy wylęgają się po 8 dniach. Na początku mają postać gąsienicy. Mkliki spożywcze mają brązowy kolor, a omacnice spichrzanki mają jedynie brązowe głowy i białe tułowia. O obecności moli spożywczych informuje obecność cienkiej pajęczyny pojawiającej się wewnątrz wymienionych produktów sypkich. Posklejane grudki np. mąki czy ryżu są pożywieniem dla larw moli.
Samica mola spożywczego może złożyć około 170 jaj. Gąsienice mola spożywczego są na tyle silne, że mogą nawet przegryźć folię, by dostać się do pokarmu. W stadium larwalnym mole mają kolor jasnokremowy lub żółty. Bytują w szufladach, szczególnie w ich tylnych częściach lub za szafkami. Mają tam warunki, by się przepoczwarzać.
Jak mole dostają się do domu?
Mole często dostają się do kuchni przez zakupy, w których znajdują się ich jaja. Są one obecne w produktach spożywczych leżących na półkach sklepowych. W tym przypadku nie ma reguły, więc znajdziemy je zarówno w dużych hipermarketach, jak i osiedlowych sklepach. Obecność moli spożywczych w produktach znajdujących się w sklepach. Szkodniki mogą również wlecieć do mieszkania przez otwarte okno. Jeżeli ich jaja znajdują się w mieszkaniu sąsiada, wówczas istnieje duże prawdopodobieństwo, że mole będą szukać nowych przestrzeni do życia. Mkliki i omacnice najczęściej dostają się do mieszkania wraz z zakupami. Mole spożywcze stale szukają dostępu do jedzenia, by móc złożyć jaja.
Czy szkodzą zdrowiu?
Mole spożywcze mogą przenosić chorobotwórcze bakterie, do których zaliczają się m.in. paciorkowce fekalne, czyli bakterie mogą powodować ropnie, zapalenie wsierdzia i choroby dróg żółciowych. Zarazki są przyczyną ciężkich biegunek zarówno u dzieci, jak i dorosłych.
Larwy moli spożywczych a ubraniowych, jakie są różnice?
Rozmnażanie się moli spożywczych przebiega podobnie jak w przypadku moli odzieżowych. Obydwa gatunki z wyglądu są bardzo podobne, choć nie identyczne. Z larw moli spożywczych powstają owady nieco mniejsze. Mole ubraniowe są żółtawe i mają drobniejsze skrzydła, osiągające rozmiar nie większy niż 11 mm. Larwy tych szkodników mają biało-szary kolor.
Rybiki
Rybiki prowadzą nocny tryb życia i nie lubią światła, wcale nie jest łatwo je spotkać. Czasem mamy je w domu i nawet o tym nie wiemy.
Rybiki mają około 10 mm długości. Lubią wilgotne, ciemne pomieszczenia. Rybiki są szybkie i zwinne, niekiedy trudno je złapać. Zapalenie światłą skutkuje ich szybką ucieczką w zakamarki.
Mając problem z wentylacją w łazience, możemy być pewni, że rybiki w takim pomieszczeniu będą czuły się, jak u siebie.
W miejscach, gdzie zbiera się wilgoć, tworzy się pleśń, która jest pożywieniem dla rybików. Poza tym rybiki żywią się papierem, bawełną, cukrem, mąką, a nawet złuszczonym naskórkiem. Warto tu podkreślić, że rybik przeżyje bez jedzenia nawet rok. W zasadzie żywią się głównie produktami, które zawierają skrobie, celulozę co sprawia, że uwielbiają kleje organiczne, resztki roślinne i spożywcze takie jak np. gnijące liście, strzępki pleśni czy glony, a oprócz tego cukier, słodycze oraz papier.
Zazwyczaj, gdy w naszym mieszkaniu jest niewielka ilość rybików, te nie zostają przez nas zauważone, ale jeśli jest ich dużo, to potrafią uszkadzać elementy wystroju wnętrza naszego lokum jak np. tapety na ścianach lub przenosić się do kuchni gdzie znaleźć mogą resztki jedzenia i odpadków, a w skrajnych przypadkach zjadać stare dokumenty i podgryzać książki.